Ervaringen Fidesta it Hofke
We laten graag bewoners en hun familie over hun ervaringen vertellen. Het kan u helpen om een beter beeld te krijgen van het wonen in een Fidesta huis. Alle ervaringen leest u hier.
Ook zijn we aangesloten bij ZorgkaartNederland, een onafhankelijke website waar mensen hun ervaringen met de zorg delen. De waarderingen over de Fidesta huizen leest u hier.
Fidesta it Hofke
"Grote kale leider"
Op 1 juli 2022 kregen we een nieuwe franchisenemer. Ik weet nog goed toen ik hem voor de eerste keer zag. We hadden net allemaal veranderingen van 't Hofke gehad, wat ik niet zo leuk vond. De eerste keer dat ik hem toen zag, haalde hij me gelijk uit een waas.
Een van de eerste veranderingen die de grote, kale leider doorvoerde was het open-deurbeleid, wat door mij als heel fijn werd ervaren. Verder had hij altijd tijd en was hij ontzettend betrokken bij ons. Hij zegt altijd: "Ik zie dit niet als werk, maar als hobby." We gingen met hem naar het skûtsjesilen en naar het Woudagemaal. Kortom, hij deed leuke dingen.
Ik had ook veel inhoudelijke gesprekken met hem. Je kon goed met hem praten en filosoferen. Verder kan zijn vrouw heerlijk koken. Ik weet nog wel dat ze macaroni voor de cliënten had gemaakt en de hele pan ging op, maar hij warmde het wel op in de magnetron, want volgens zijn vrouw kan hij niet koken. Dan moeten we dat maar accepteren.
Verder vind ik het fijn dat de grote, kale leider heel menselijk is. Hij wil altijd met je meedenken, dat heb ik altijd erg gewaardeerd van hem. Over ieder begeleidingsprobleem valt te praten. Hij is heel flexibel, dat is fijn. Zijn team ook trouwens. Ik ben er wel achter gekomen dat je bij de grote, kale leider eerlijk moet zijn, hij houdt niet van mensen die liegen.
Conclusie: ik ben blij met de grote, kale leider. Hij en zijn team laten me als een koning door het leven gaan. Zij laten mij stralen en glimlachen. Ik ben blij met hen. Zonder hen zou ik het niet zo fijn hebben en zou ik niet zo genieten van mijn leven. Het had slechter kunnen treffen. Iedereen van het team van de grote, kale leider, dank daarvoor. En fijn dat jullie mij laten stralen door dit snelle leven.
Groetjes, jullie knuffelautist.
Foto Erwin komt uit de Flitzkrant 45 van Alliade
Een van de eerste veranderingen die de grote, kale leider doorvoerde was het open-deurbeleid, wat door mij als heel fijn werd ervaren. Verder had hij altijd tijd en was hij ontzettend betrokken bij ons. Hij zegt altijd: "Ik zie dit niet als werk, maar als hobby." We gingen met hem naar het skûtsjesilen en naar het Woudagemaal. Kortom, hij deed leuke dingen.
Ik had ook veel inhoudelijke gesprekken met hem. Je kon goed met hem praten en filosoferen. Verder kan zijn vrouw heerlijk koken. Ik weet nog wel dat ze macaroni voor de cliënten had gemaakt en de hele pan ging op, maar hij warmde het wel op in de magnetron, want volgens zijn vrouw kan hij niet koken. Dan moeten we dat maar accepteren.
Verder vind ik het fijn dat de grote, kale leider heel menselijk is. Hij wil altijd met je meedenken, dat heb ik altijd erg gewaardeerd van hem. Over ieder begeleidingsprobleem valt te praten. Hij is heel flexibel, dat is fijn. Zijn team ook trouwens. Ik ben er wel achter gekomen dat je bij de grote, kale leider eerlijk moet zijn, hij houdt niet van mensen die liegen.
Conclusie: ik ben blij met de grote, kale leider. Hij en zijn team laten me als een koning door het leven gaan. Zij laten mij stralen en glimlachen. Ik ben blij met hen. Zonder hen zou ik het niet zo fijn hebben en zou ik niet zo genieten van mijn leven. Het had slechter kunnen treffen. Iedereen van het team van de grote, kale leider, dank daarvoor. En fijn dat jullie mij laten stralen door dit snelle leven.
Groetjes, jullie knuffelautist.
Foto Erwin komt uit de Flitzkrant 45 van Alliade
Fidesta it Hofke
"Wat Het Steunpunt It Hofke Voor Mij Betekent"
"Mijn naam is Erwin, en op mijn twintigste kwam ik in contact met Steunpunt It Hofke. Op dat moment zat ik veelal alleen op mijn kamertje thuis en voelde ik me gevangen in mijn autisme. Op school was ik gepest en begreep ik de wereld om me heen niet goed. Het was een enorme uitdaging om de stap naar zelfstandigheid te zetten. Toen ik twintig werd, kreeg ik mijn eigen huisje en kwam ik in aanraking met dit steunpunt.
In het begin had ik verwacht dat de begeleiding alles voor me zou doen. Ik herinner mij nog goed dat ik op een dag aan A, mijn persoonlijke begeleider, vroeg wie de afwas zou doen. Haar antwoord was: "Jij moet dat doen." Ik had geen idee hoe dat moest, maar dit was een van de eerste stappen die ze me leerde - zelf afwassen. Ze hebben me ook leren koken en hebben me geholpen om meer zelfvertrouwen te krijgen.
In het begin vond ik het erg spannend om nieuwe dingen te proberen. Ik herinner me dat ik altijd een plastic tas bij me had in de auto, voor het geval ik zou moeten overgeven van de spanning. Maar mijn begeleiders moedigden me aan om mijn angsten te overwinnen. Ze hebben mij geholpen om die tas uiteindelijk niet meer nodig te hebben. Ik heb in de loop der jaren veel geleerd, en ik ben dankbaar voor de begeleiding die me stap voor stap heeft geholpen om zelfstandiger te worden.
Een van de dingen die ik echt waardeer aan mijn begeleiders is dat ze beloningen hebben gebruikt om me te motiveren. Zo kon ik bijvoorbeeld een dagje naar Amsterdam gaan na het voetballen. Dit waren allemaal dingen die ik in het begin niet durfde, maar ze hebben me geholpen om mijn angsten te overwinnen.
Onlangs heb ik samen met een begeleider voor het eerst iets in mijn huis opgeknapt, en dat maakte me erg trots. Ik heb mijn bijkeuken aangepast zodat het beter past bij mijn behoeften als iemand met autisme. Ik waardeer het enorm dat mijn begeleiders me de ruimte hebben gegeven om zelf te ontdekken en dat het uiteindelijk is gelukt.
Wat ze de hele week door doen is me structuur bieden, en dat doen ze met een engelengeduld. Kortom, niets lijkt onmogelijk voor hen. Ze zijn flexibel en dat vind ik erg fijn.
Het Hofje
Wat ik fijn vind aan het wonen bij Steunpunt It Hofke is het hofje. Hier eten we samen, drinken we koffie en soms genieten we van een borrel. Voor mij is dit een ontmoetingsplek waar ik veel vrienden heb ontmoet. We ondernemen leuke activiteiten samen, zoals naar het theater gaan, voetbalwedstrijden bijwonen en samen uit eten gaan.
Maar mijn meest bijzondere ervaring was toen ik samen met een medecliënt naar de abdij ging. Het was erg spannend voor me, omdat ik haar wereld wilde leren kennen. De begeleiding moedigde me aan en begeleidde me helemaal naar de abdij. Ze waren trots op mijn initiatief.
Een andere mijlpaal was mijn eerste reis met de taxi naar Amsterdam. Ik wilde graag mijn vrienden in Amsterdam bezoeken, en mijn begeleiders zeiden dat ik het moest proberen. De taxi zou me erheen brengen. Ik was trots, want voorheen ging er altijd een begeleider met me mee.
Ik heb ook treintraining gehad omdat ik naar mijn zus wilde om kleding te kopen. Ik had geen ervaring met treinreizen, maar mijn begeleiders hebben me geleerd hoe het moest. De eerste keer gingen ze zelfs met me mee, en hoewel ze daarvoor eerder uit bed moesten, kreeg ik de treintraining die ik nodig had. Na die eerste keer kon ik zelfstandig naar Groningen reizen.
In conclusie: de begeleiding bij Steunpunt It Hofke heeft mijn horizon verbreed en me geholpen om mijn vleugels uit te slaan. Ik ben dankbaar voor hun aanwezigheid, want zonder hen zou mijn leven veel minder rijk zijn geweest en zou ik me veel minder hebben ontwikkeld. Bedankt daarvoor. Ik hoop dat ik jullie een inkijkje heb kunnen geven in mijn wereld bij Het Hofke.
Veel liefs, Erwin"
In het begin had ik verwacht dat de begeleiding alles voor me zou doen. Ik herinner mij nog goed dat ik op een dag aan A, mijn persoonlijke begeleider, vroeg wie de afwas zou doen. Haar antwoord was: "Jij moet dat doen." Ik had geen idee hoe dat moest, maar dit was een van de eerste stappen die ze me leerde - zelf afwassen. Ze hebben me ook leren koken en hebben me geholpen om meer zelfvertrouwen te krijgen.
In het begin vond ik het erg spannend om nieuwe dingen te proberen. Ik herinner me dat ik altijd een plastic tas bij me had in de auto, voor het geval ik zou moeten overgeven van de spanning. Maar mijn begeleiders moedigden me aan om mijn angsten te overwinnen. Ze hebben mij geholpen om die tas uiteindelijk niet meer nodig te hebben. Ik heb in de loop der jaren veel geleerd, en ik ben dankbaar voor de begeleiding die me stap voor stap heeft geholpen om zelfstandiger te worden.
Een van de dingen die ik echt waardeer aan mijn begeleiders is dat ze beloningen hebben gebruikt om me te motiveren. Zo kon ik bijvoorbeeld een dagje naar Amsterdam gaan na het voetballen. Dit waren allemaal dingen die ik in het begin niet durfde, maar ze hebben me geholpen om mijn angsten te overwinnen.
Onlangs heb ik samen met een begeleider voor het eerst iets in mijn huis opgeknapt, en dat maakte me erg trots. Ik heb mijn bijkeuken aangepast zodat het beter past bij mijn behoeften als iemand met autisme. Ik waardeer het enorm dat mijn begeleiders me de ruimte hebben gegeven om zelf te ontdekken en dat het uiteindelijk is gelukt.
Wat ze de hele week door doen is me structuur bieden, en dat doen ze met een engelengeduld. Kortom, niets lijkt onmogelijk voor hen. Ze zijn flexibel en dat vind ik erg fijn.
Het Hofje
Wat ik fijn vind aan het wonen bij Steunpunt It Hofke is het hofje. Hier eten we samen, drinken we koffie en soms genieten we van een borrel. Voor mij is dit een ontmoetingsplek waar ik veel vrienden heb ontmoet. We ondernemen leuke activiteiten samen, zoals naar het theater gaan, voetbalwedstrijden bijwonen en samen uit eten gaan.
Maar mijn meest bijzondere ervaring was toen ik samen met een medecliënt naar de abdij ging. Het was erg spannend voor me, omdat ik haar wereld wilde leren kennen. De begeleiding moedigde me aan en begeleidde me helemaal naar de abdij. Ze waren trots op mijn initiatief.
Een andere mijlpaal was mijn eerste reis met de taxi naar Amsterdam. Ik wilde graag mijn vrienden in Amsterdam bezoeken, en mijn begeleiders zeiden dat ik het moest proberen. De taxi zou me erheen brengen. Ik was trots, want voorheen ging er altijd een begeleider met me mee.
Ik heb ook treintraining gehad omdat ik naar mijn zus wilde om kleding te kopen. Ik had geen ervaring met treinreizen, maar mijn begeleiders hebben me geleerd hoe het moest. De eerste keer gingen ze zelfs met me mee, en hoewel ze daarvoor eerder uit bed moesten, kreeg ik de treintraining die ik nodig had. Na die eerste keer kon ik zelfstandig naar Groningen reizen.
In conclusie: de begeleiding bij Steunpunt It Hofke heeft mijn horizon verbreed en me geholpen om mijn vleugels uit te slaan. Ik ben dankbaar voor hun aanwezigheid, want zonder hen zou mijn leven veel minder rijk zijn geweest en zou ik me veel minder hebben ontwikkeld. Bedankt daarvoor. Ik hoop dat ik jullie een inkijkje heb kunnen geven in mijn wereld bij Het Hofke.
Veel liefs, Erwin"
