Ervaringen
We laten graag bewoners en hun familie over hun ervaringen vertellen. Het kan u helpen om een beter beeld te krijgen van het wonen in een Fidesta huis. Alle ervaringen leest u hier.
Ook zijn we aangesloten bij ZorgkaartNederland, een onafhankelijke website waar mensen hun ervaringen met de zorg delen. De waarderingen over de Fidesta huizen leest u hier.
Fidesta Offingaburg
"Mem vindt het fijn dat ze altijd dezelfde gezichten van verzorgenden ziet"
De moeder van Pier Minnema woont in Fidesta Offingaburg.
”Onze ouders - echte Hallumers - verhuisden naar het complex Offingaburg toen ze ouder werden en gelijkvloers wilden wonen. Na het overlijden van heit kwam mem alleen te staan. Toen ze gezondheidsproblemen kreeg en blijvende zorg nodig had konden wij snel terugvallen op Fidesta. Mem kreeg persoonsalarmering en thuiszorg van zorgmedewerkers die binnen enkele minuten bij haar kunnen zijn. Dat ontlastte ons en gaf mem veel rust."
Ondertussen woont mevrouw Minnema in een appartement van Fidesta Offingaburg. “Mem vindt het fijn dat ze altijd dezelfde gezichten van verzorgenden ziet die haar goed kennen en voor korte lijnen zorgen. Als ik mijn moeder vraag hoe ze het vindt, zegt ze: “ik fiel my hjir gewoan thús.””
Ondertussen woont mevrouw Minnema in een appartement van Fidesta Offingaburg. “Mem vindt het fijn dat ze altijd dezelfde gezichten van verzorgenden ziet die haar goed kennen en voor korte lijnen zorgen. Als ik mijn moeder vraag hoe ze het vindt, zegt ze: “ik fiel my hjir gewoan thús.””
Fidesta Noarderthús
"Gelukkig kan ik hier blijven "
Riet Muller-Theunissen woont in Fidesta Noarderthús.
“Thuis in IJlst voelde ik me niet meer veilig. Mijn dochter zag ook dat het niet meer ging, ik ben vergeetachtig. Toen heeft mijn dochter geregeld dat ik hier kon wonen. Eerst was ik bang dat ik na een tijdje weer terug naar huis moest, maar gelukkig kan ik blijven. Als ik hulp nodig heb, dan is er zo iemand bij me. Ook helpen de medewerkers me met mijn medicijnen, ze zijn heel aardig voor me. Ik doe een paar keer per week mee aan de dagbesteding van Fidesta Noarderthús. Ik vind het gezellig om met de andere bewoners samen dingen te doen en met elkaar koffie te drinken en te eten. Ik ben heel dankbaar en gelukkig dat ik hier nu woon, ik wil niet meer weg.”
Fidesta Stienzerhiem
"De tiid hald gjin skoft, stjoer mar in Tikkie!"
Lees wat Petra Dol, zorgonderneemster Fidesta Stienzerhiem, ziet veranderen bij haar bewoners.
Toen ik ruim 5 jaar geleden startte met Fidesta Stienzerhiem hadden onze bewoners uiteraard wel gehoord van computers , internet en mobiele telefoons maar was het voor de meesten een ver-van-mijn-bed show. Het is natuurlijk ook zo dat alles wat nieuw is niet zo makkelijk meer beklijft als je ouder wordt. Zo had een enkeling ooit een computer cursus gevolgd maar had dat heel wat voeten in de aarde gehad om het eigen te maken.
Zo kwam er twee jaar geleden een echtpaar bij ons wonen waarvan de man 2 boeken had geschreven over zijn memoires. De derde is nu in de maak. Dit alles vanaf zijn laptop. Regelmatig zit hij hier achter om alles wat hij meemaakt vast te leggen. Zijn agenda heeft hierbij een belangrijke rol want daar zet hij zijn aantekeningen in. Het is mooi om te zien dat hij hier zo’n plezier aan beleeft.
Weer een andere bewoonster kwam drie jaar geleden bij ons wonen. Deze stap heeft deze dame helemaal zelf geregeld. Ze stond gewoon op de stoep en binnen twee weken was het tussen ons beklonken. Eigen regie voorop, prachtig! Met haar kregen we weer iemand erbij die aardig mee was gegaan met de tijd. Zo zit zij dagelijks achter haar laptop. Ze stuurt mails (in het Fries!) houdt zelf haar bankzaken in de gaten en besteld graag van alles en nog wat online. Pakketjes zijn in 9 van de 10 gevallen voor haar. Ze is dan ook altijd erg leuk gekleed!
Onlangs is er een echtpaar bij ons komen wonen. Beiden hebben ze een mobiele telefoon. Hiermee versturen ze foto’s en hebben ze regelmatig via Whatsapp contact met hun kinderen en kleinkinderen. Ook onze Facebook pagina wordt op de voet gevolgd. Toen ik laatst een boodschap voor ze had gedaan waarbij ik had voorgeschoten zei meneer tegen mij; stjoer mar in Tikkie! Toen realiseerde ik mij weer hoeveel er veranderd is in de afgelopen jaren en hoe leuk het is om te zien dat ook onze huidige bewoners hier steeds meer in mee gaan.
Ben benieuwd hoelang het duurt voor er tegen me wordt gezegd; ik heb net een Snapchat verstuurd!
Fidesta Noflik Wenje
"Mijn moeder straalt weer "
Mevrouw Kempenaar woont bij Fidesta Noflik Wenje.
Dochter Metty vertelt dat haar moeder thuis toenemend verward was, soms vergat te eten of spulletjes kwijt was. Ook vereenzaamde ze. “Wat een verschil met nu. Ze eet weer lekker, is aangekomen en ziet er nu weer goed uit. Ook de onrust is grotendeels weg. En als ze toch een keer onrustig is, dan komt Annemieke of één van de medewerkers even bij haar zitten voor een praatje. Daar wordt ze rustig van. Maar het belangrijkste is: mijn moeder straalt weer. Ze zit graag in de gezamenlijke huiskamer, het is er gezellig en ze heeft aanspraak. Er is altijd iemand in de buurt als er iets is, ook ’s nachts. Alleen het idee al, geeft haar rust. En mij ook.”
“Moaier kin ik net krije”, zegt mevrouw Kempenaar. “Het is hier buiten ook zo mooi. Als het goed weer is, maak ik elke dag een mooie wandeling. Ik vond het spannend om te verhuizen, maar ik ben zo blij dat ik de stap heb gezet. Mijn twee kinderen komen vaak bij me op bezoek, dat vind ik gezellig. Ik ben heel zuinig op ze.”
Volgens Metty was haar moeder vooral bang dat ze haar vrijheid kwijt zou zijn. “Maar dat is beslist niet zo. Ze kiest bijvoorbeeld zelf wanneer ze naar de huiskamer gaat of waar ze eet. Soms is dit in haar eigen appartement, soms in de huiskamer. Ze is vrij om haar eigen keuzes te maken. Annemieke, Geert en de medewerkers luisteren goed naar haar en ze zijn allemaal even vriendelijk. Al met al zie ik dat mijn moeder er wel bij vaart dat ze hier is.”
Volgens Metty was haar moeder vooral bang dat ze haar vrijheid kwijt zou zijn. “Maar dat is beslist niet zo. Ze kiest bijvoorbeeld zelf wanneer ze naar de huiskamer gaat of waar ze eet. Soms is dit in haar eigen appartement, soms in de huiskamer. Ze is vrij om haar eigen keuzes te maken. Annemieke, Geert en de medewerkers luisteren goed naar haar en ze zijn allemaal even vriendelijk. Al met al zie ik dat mijn moeder er wel bij vaart dat ze hier is.”
Fidesta Stienzerhiem
"Het is fijn dat ik weer gewoon haar dochter kan zijn, de dagelijkse zorgen zijn weg"
De moeder van Tineke Krol-van der Meij woont in Fidesta Stienzerhiem.
“Mem kon niet meer goed voor zichzelf zorgen. Ze was slecht ter been en ook geestelijk werd het minder. Ze heeft het in Fidesta Stienzerhiem zo naar de zin. Hier wonen is een uitkomst voor haar, ze is een stuk opgeknapt. Thuis vereenzaamde ze, hier wordt er om haar gedacht, ze heeft aanspraak, er is “even tiid foar in praatsje” en ze betrekken haar bij de dagelijkse dingen. De sfeer is huiselijk en warm. Het is lang geleden dat ik mem zo fleurig heb gezien. Eerder belde ze twee tot drie keer per dag. Dat doet ze niet meer. Het is fijn dat ik weer gewoon haar dochter kan zijn, de dagelijkse zorgen zijn weg."
Fidesta Skoatterhuys
"Voor mij is het een geruststellend idee dat er over mijn moeder wordt ‘gewaakt’"
De moeder van Atze Hartog woont in Fidesta Skoatterhuys.
“We zochten voor mijn moeder een kleinschalige woonvorm waar de kwaliteit van leven voorop staat en waar ze zo zelfstandig mogelijk kan wonen en leven met behoud van haar zelfrespect. Dat vonden we in Fidesta Skoatterhuys. Het wonen heeft hier een groot sociaal karakter. Mijn moeder heeft een mooi appartement waar ze graag is. Overdag is ze ook vaak in de gezamenlijke huiskamer. Het is de centrale ontmoetingsplek waar met elkaar in een soort gezinsverband wordt geleefd, in een fijne huiselijke sfeer. Je kunt aansluiten op de momenten dat je dat zelf wilt. Ik zie mooie relaties ontstaan, mijn moeder heeft hier een nieuwe kennissenkring opgebouwd. Ze voelt zich hierdoor niet alleen.
Voor mij is het een geruststellend idee dat er over mijn moeder wordt ‘gewaakt’. Vanwege haar dementie kan ze zomaar de weg kwijtraken en dat gebeurt hier niet. Ik ben vol lof over Pim, Andre en de medewerkers. De persoonlijke aandacht die ze elke bewoner geven, het gelijkwaardige contact en soms even een plagerijtje, ze maken helemaal waar wat ze ons vooraf vertelden.”
Voor mij is het een geruststellend idee dat er over mijn moeder wordt ‘gewaakt’. Vanwege haar dementie kan ze zomaar de weg kwijtraken en dat gebeurt hier niet. Ik ben vol lof over Pim, Andre en de medewerkers. De persoonlijke aandacht die ze elke bewoner geven, het gelijkwaardige contact en soms even een plagerijtje, ze maken helemaal waar wat ze ons vooraf vertelden.”
Fidesta Noarderthús
"Voor mij stond voorop dat het een plek was waar we samen konden blijven wonen. "
Thea Siemensma woont samen met haar man Symen in Fidesta Noarderthús.
“Symen heeft dementie en we wilden het voor zijn dat het thuis niet meer ging. Voor mij stond voorop dat het een plek was waar we samen konden blijven wonen. Dat vonden we bij Fidesta Noarderthús. In Workum, waar mijn man is geboren. Ik wil ook het laatste stukje samen doormaken.
Het bevalt ons hier prima, we hebben een mooi appartement. Het kleinschalige karakter vind ik erg prettig. We zijn als het ware één grote familie met elkaar. Naast Froukje en Leen is er een vast team medewerkers dat ons goed kent. De lijnen zijn kort, ook met de huisarts is het contact goed. Voor mij is belangrijk dat ik voldoende inspraak heb.
Nu Symen ook lichamelijk achteruitgaat, heeft hij meer zorg nodig. Wat ik zelf kan, doe ik zelf, de medewerkers doen de rest. En als ik even weg wil, dan kan dat. Ik laat mijn man met een gerust hart even alleen.”
Het bevalt ons hier prima, we hebben een mooi appartement. Het kleinschalige karakter vind ik erg prettig. We zijn als het ware één grote familie met elkaar. Naast Froukje en Leen is er een vast team medewerkers dat ons goed kent. De lijnen zijn kort, ook met de huisarts is het contact goed. Voor mij is belangrijk dat ik voldoende inspraak heb.
Nu Symen ook lichamelijk achteruitgaat, heeft hij meer zorg nodig. Wat ik zelf kan, doe ik zelf, de medewerkers doen de rest. En als ik even weg wil, dan kan dat. Ik laat mijn man met een gerust hart even alleen.”
Fidesta Sinnemahuys
"Hij vindt gezelligheid in de gezamenlijke huiskamer"
De vader van Astrid Wobbes woont in Fidesta Sinnemahuys.
“Mijn vader kon na een operatie niet meer terug naar zijn eigen huis. Het huis was niet geschikt voor de benodigde aanpassingen. Hij is geboren en getogen in Dronryp, dus voor hem is Fidesta Sinnemahuys een uitkomst. Hij woont hier zelfstandig in z’n appartement en hij heeft alle vrijheid om te doen en te laten wat hij wil, dat is wat bij hem past. Toch is het wel fijn dat er nu goed op hem wordt gelet. Thuis at hij niet goed meer en ook z’n medicatie nam hij niet altijd.
Toen hij nog in z’n eigen huis woonde ging ik bijna elke dag wel even bij hem lang. Ik moet toch maar even kijken, dacht ik dan. Dat kan ik nu meer loslaten, dat ontzorgt mij enorm.
Mijn vader is een man van de gezelligheid, die vindt hij hier vooral in de gezamenlijke huiskamer. Daar wordt bijvoorbeeld – voor wie dat wil – met elkaar gegeten. ’s Avonds is dat om half 6, maar vaak gaat hij er al om 4 uur naartoe. Even een borreltje, wat kletsen en dan na het eten weer terug naar zijn eigen appartement. Het is een mooi moment op de dag waar hij in korte tijd aan gehecht is geraakt.
Wat ook prettig is: ik kan op afstand meekijken via Caren, een digitale omgeving waar de medewerkers relevante informatie inzetten. Natuurlijk krijg ik veel van mijn vader zelf te horen, maar dit is wel handig, vooral voor praktische zaken.”
“Mijn vader kon na een operatie niet meer terug naar zijn eigen huis. Het huis was niet geschikt voor de benodigde aanpassingen. Hij is geboren en getogen in Dronryp, dus voor hem is Fidesta Sinnemahuys een uitkomst. Hij woont hier zelfstandig in z’n appartement en hij heeft alle vrijheid om te doen en te laten wat hij wil, dat is wat bij hem past. Toch is het wel fijn dat er nu goed op hem wordt gelet. Thuis at hij niet goed meer en ook z’n medicatie nam hij niet altijd.
Toen hij nog in z’n eigen huis woonde ging ik bijna elke dag wel even bij hem lang. Ik moet toch maar even kijken, dacht ik dan. Dat kan ik nu meer loslaten, dat ontzorgt mij enorm.
Mijn vader is een man van de gezelligheid, die vindt hij hier vooral in de gezamenlijke huiskamer. Daar wordt bijvoorbeeld – voor wie dat wil – met elkaar gegeten. ’s Avonds is dat om half 6, maar vaak gaat hij er al om 4 uur naartoe. Even een borreltje, wat kletsen en dan na het eten weer terug naar zijn eigen appartement. Het is een mooi moment op de dag waar hij in korte tijd aan gehecht is geraakt.
Wat ook prettig is: ik kan op afstand meekijken via Caren, een digitale omgeving waar de medewerkers relevante informatie inzetten. Natuurlijk krijg ik veel van mijn vader zelf te horen, maar dit is wel handig, vooral voor praktische zaken.”
Fidesta Stienzerhiem
"Ik ha it hjir poerbêst"
Feikje Brouwer woont sinds vorig jaar in Fidesta Stienzerhiem.
Ze verliet na 42,5 jaar haar vertrouwde stek in Britsum. “Ik ha it hjir poerbëst”, zegt ze opgewekt, maar het was wel wennen. “Het besef dat ik niet meer terugkom in Britsum, daar heb ik het wel moeilijk mee gehad.” Lichamelijke ongemakken deden mevrouw Brouwer doen besluiten om te verhuizen. “Ik vertrouwde mezelf thuis niet meer, maar ik ben te goed voor een verpleeghuis. Het idee dat er altijd iemand snel bij me kan zijn, geeft rust. Ik ben hier niet alleen.”
Op bijzondere dagen eet Feikje Brouwer mee met de groep, maar meestal eet ze in haar eigen appartement. Ze doet wel vaak mee aan de activiteiten die worden georganiseerd. “Ek al komme der noch in soad minsken by my op besite, ik fyn it fijn dat ik de gesellichheid sa tichtby ha. Ik wie went om myn eigen beantsjes te dopjen en dat kin hjir noch hieltyd.”
Op bijzondere dagen eet Feikje Brouwer mee met de groep, maar meestal eet ze in haar eigen appartement. Ze doet wel vaak mee aan de activiteiten die worden georganiseerd. “Ek al komme der noch in soad minsken by my op besite, ik fyn it fijn dat ik de gesellichheid sa tichtby ha. Ik wie went om myn eigen beantsjes te dopjen en dat kin hjir noch hieltyd.”
Fidesta Sinnemahuys
"Er is een last van mijn schouders gevallen"
De moeder van Anja Meurders-Faber woont in Fidesta Sinnemahuys.
“Mijn moeder was al een paar jaar dementerend, maar samen met mijn vader rooiden ze het nog heel aardig. Nadat mijn vader overleed had ze steeds een beetje meer zorg nodig. Maar meer nog voelde ze zich vaak alleen en het viel niet mee om de dag goed door te komen. Dat wij regelmatig langskwamen deed daar niets aan af. Toch wilde ze in haar eigen huis blijven wonen. Totdat ze in de krant een artikel over Fidesta Sinnemahuys las. “Dêr wol ik wol hinne, dat lyket my wol wat”.
Ondertussen woont ze er alweer een tijdje. Ook al had ze er gelijk zin in, ze heeft wel moeten wennen. Wat wil je als je na ruim dertig jaar naar een andere plek gaat. Na een aantal weken vond ze haar draai. Ze geniet vooral van de gezamenlijke huiskamer, ze vindt het er gezellig en het geeft haar structuur in de dag. Ook de kinderen van Martine en Daniël ‘zwerven’ daar soms rond, wat reuring geeft. Het heeft haar enorm geholpen bij het thuis voelen op haar nieuwe stek. Ook helpt ze mee met het rondbrengen van de koffie. Martine, Daniël en het team kijken samen met haar wat goed bij haar past.
Nu mijn moeder in Fidesta Sinnemahuys woont merk ik pas dat er een last van mijn schouders is gevallen. Ook al ging het thuis nog relatief goed, toch had ik altijd zorgen om haar. Ik ben blij en opgelucht dat ze het zo naar de zin heeft. Eerst belde ik iedere dag met haar. Het zegt genoeg dat ze nu tegen me zegt “Je hoeft me niet elke dag meer te bellen hoor”.
Ondertussen woont ze er alweer een tijdje. Ook al had ze er gelijk zin in, ze heeft wel moeten wennen. Wat wil je als je na ruim dertig jaar naar een andere plek gaat. Na een aantal weken vond ze haar draai. Ze geniet vooral van de gezamenlijke huiskamer, ze vindt het er gezellig en het geeft haar structuur in de dag. Ook de kinderen van Martine en Daniël ‘zwerven’ daar soms rond, wat reuring geeft. Het heeft haar enorm geholpen bij het thuis voelen op haar nieuwe stek. Ook helpt ze mee met het rondbrengen van de koffie. Martine, Daniël en het team kijken samen met haar wat goed bij haar past.
Nu mijn moeder in Fidesta Sinnemahuys woont merk ik pas dat er een last van mijn schouders is gevallen. Ook al ging het thuis nog relatief goed, toch had ik altijd zorgen om haar. Ik ben blij en opgelucht dat ze het zo naar de zin heeft. Eerst belde ik iedere dag met haar. Het zegt genoeg dat ze nu tegen me zegt “Je hoeft me niet elke dag meer te bellen hoor”.
Fidesta Skoatterhuys
"Ik heb hier mijn eigen spullen om me heen"
Mevrouw Burg woont in Fidesta Skoatterhuys.
“Ik voel me fijn in mijn eigen appartement, met al mijn eigen spullen om me heen. Ik houd erg van lezen, dus ik zit graag met een boek of een tijdschrift in mijn luie stoel.
’s Avonds eet ik warm met de andere bewoners in de huiskamer. Dat vind ik wel gezellig. Sowieso vind ik het prettig om andere mensen om me heen te hebben. En ze zijn hier ook zo aardig voor me.”
’s Avonds eet ik warm met de andere bewoners in de huiskamer. Dat vind ik wel gezellig. Sowieso vind ik het prettig om andere mensen om me heen te hebben. En ze zijn hier ook zo aardig voor me.”
