Ervaringen
We laten graag bewoners en hun familie over hun ervaringen vertellen. Het kan u helpen om een beter beeld te krijgen van het wonen in een Fidesta huis. Alle ervaringen leest u hier.
Ook zijn we aangesloten bij ZorgkaartNederland, een onafhankelijke website waar mensen hun ervaringen met de zorg delen. De waarderingen over de Fidesta huizen leest u hier.
"Mem vindt het fijn dat ze altijd dezelfde gezichten van verzorgenden ziet"
Ondertussen woont mevrouw Minnema in een appartement van Fidesta Offingaburg. “Mem vindt het fijn dat ze altijd dezelfde gezichten van verzorgenden ziet die haar goed kennen en voor korte lijnen zorgen. Als ik mijn moeder vraag hoe ze het vindt, zegt ze: “ik fiel my hjir gewoan thús.””
"Gelukkig kan ik hier blijven "
"De tiid hald gjin skoft, stjoer mar in Tikkie!"
Lees wat Petra Dol, zorgonderneemster Fidesta Stienzerhiem, ziet veranderen bij haar bewoners.
Toen ik ruim 5 jaar geleden startte met Fidesta Stienzerhiem hadden onze bewoners uiteraard wel gehoord van computers , internet en mobiele telefoons maar was het voor de meesten een ver-van-mijn-bed show. Het is natuurlijk ook zo dat alles wat nieuw is niet zo makkelijk meer beklijft als je ouder wordt. Zo had een enkeling ooit een computer cursus gevolgd maar had dat heel wat voeten in de aarde gehad om het eigen te maken.
Zo kwam er twee jaar geleden een echtpaar bij ons wonen waarvan de man 2 boeken had geschreven over zijn memoires. De derde is nu in de maak. Dit alles vanaf zijn laptop. Regelmatig zit hij hier achter om alles wat hij meemaakt vast te leggen. Zijn agenda heeft hierbij een belangrijke rol want daar zet hij zijn aantekeningen in. Het is mooi om te zien dat hij hier zo’n plezier aan beleeft.
Weer een andere bewoonster kwam drie jaar geleden bij ons wonen. Deze stap heeft deze dame helemaal zelf geregeld. Ze stond gewoon op de stoep en binnen twee weken was het tussen ons beklonken. Eigen regie voorop, prachtig! Met haar kregen we weer iemand erbij die aardig mee was gegaan met de tijd. Zo zit zij dagelijks achter haar laptop. Ze stuurt mails (in het Fries!) houdt zelf haar bankzaken in de gaten en besteld graag van alles en nog wat online. Pakketjes zijn in 9 van de 10 gevallen voor haar. Ze is dan ook altijd erg leuk gekleed!
Onlangs is er een echtpaar bij ons komen wonen. Beiden hebben ze een mobiele telefoon. Hiermee versturen ze foto’s en hebben ze regelmatig via Whatsapp contact met hun kinderen en kleinkinderen. Ook onze Facebook pagina wordt op de voet gevolgd. Toen ik laatst een boodschap voor ze had gedaan waarbij ik had voorgeschoten zei meneer tegen mij; stjoer mar in Tikkie! Toen realiseerde ik mij weer hoeveel er veranderd is in de afgelopen jaren en hoe leuk het is om te zien dat ook onze huidige bewoners hier steeds meer in mee gaan.
Ben benieuwd hoelang het duurt voor er tegen me wordt gezegd; ik heb net een Snapchat verstuurd!
"Mijn moeder straalt weer "
Volgens Metty was haar moeder vooral bang dat ze haar vrijheid kwijt zou zijn. “Maar dat is beslist niet zo. Ze kiest bijvoorbeeld zelf wanneer ze naar de huiskamer gaat of waar ze eet. Soms is dit in haar eigen appartement, soms in de huiskamer. Ze is vrij om haar eigen keuzes te maken. Annemieke, Geert en de medewerkers luisteren goed naar haar en ze zijn allemaal even vriendelijk. Al met al zie ik dat mijn moeder er wel bij vaart dat ze hier is.”
"Het is fijn dat ik weer gewoon haar dochter kan zijn, de dagelijkse zorgen zijn weg"
"Voor mij is het een geruststellend idee dat er over mijn moeder wordt ‘gewaakt’"
Voor mij is het een geruststellend idee dat er over mijn moeder wordt ‘gewaakt’. Vanwege haar dementie kan ze zomaar de weg kwijtraken en dat gebeurt hier niet. Ik ben vol lof over Pim, Andre en de medewerkers. De persoonlijke aandacht die ze elke bewoner geven, het gelijkwaardige contact en soms even een plagerijtje, ze maken helemaal waar wat ze ons vooraf vertelden.”
"Voor mij stond voorop dat het een plek was waar we samen konden blijven wonen. "
Het bevalt ons hier prima, we hebben een mooi appartement. Het kleinschalige karakter vind ik erg prettig. We zijn als het ware één grote familie met elkaar. Naast Froukje en Leen is er een vast team medewerkers dat ons goed kent. De lijnen zijn kort, ook met de huisarts is het contact goed. Voor mij is belangrijk dat ik voldoende inspraak heb.
Nu Symen ook lichamelijk achteruitgaat, heeft hij meer zorg nodig. Wat ik zelf kan, doe ik zelf, de medewerkers doen de rest. En als ik even weg wil, dan kan dat. Ik laat mijn man met een gerust hart even alleen.”
"Hij vindt gezelligheid in de gezamenlijke huiskamer"
“Mijn vader kon na een operatie niet meer terug naar zijn eigen huis. Het huis was niet geschikt voor de benodigde aanpassingen. Hij is geboren en getogen in Dronryp, dus voor hem is Fidesta Sinnemahuys een uitkomst. Hij woont hier zelfstandig in z’n appartement en hij heeft alle vrijheid om te doen en te laten wat hij wil, dat is wat bij hem past. Toch is het wel fijn dat er nu goed op hem wordt gelet. Thuis at hij niet goed meer en ook z’n medicatie nam hij niet altijd.
Toen hij nog in z’n eigen huis woonde ging ik bijna elke dag wel even bij hem lang. Ik moet toch maar even kijken, dacht ik dan. Dat kan ik nu meer loslaten, dat ontzorgt mij enorm.
Mijn vader is een man van de gezelligheid, die vindt hij hier vooral in de gezamenlijke huiskamer. Daar wordt bijvoorbeeld – voor wie dat wil – met elkaar gegeten. ’s Avonds is dat om half 6, maar vaak gaat hij er al om 4 uur naartoe. Even een borreltje, wat kletsen en dan na het eten weer terug naar zijn eigen appartement. Het is een mooi moment op de dag waar hij in korte tijd aan gehecht is geraakt.
Wat ook prettig is: ik kan op afstand meekijken via Caren, een digitale omgeving waar de medewerkers relevante informatie inzetten. Natuurlijk krijg ik veel van mijn vader zelf te horen, maar dit is wel handig, vooral voor praktische zaken.”
"Ik ha it hjir poerbêst"
Op bijzondere dagen eet Feikje Brouwer mee met de groep, maar meestal eet ze in haar eigen appartement. Ze doet wel vaak mee aan de activiteiten die worden georganiseerd. “Ek al komme der noch in soad minsken by my op besite, ik fyn it fijn dat ik de gesellichheid sa tichtby ha. Ik wie went om myn eigen beantsjes te dopjen en dat kin hjir noch hieltyd.”
"Er is een last van mijn schouders gevallen"
Ondertussen woont ze er alweer een tijdje. Ook al had ze er gelijk zin in, ze heeft wel moeten wennen. Wat wil je als je na ruim dertig jaar naar een andere plek gaat. Na een aantal weken vond ze haar draai. Ze geniet vooral van de gezamenlijke huiskamer, ze vindt het er gezellig en het geeft haar structuur in de dag. Ook de kinderen van Martine en Daniël ‘zwerven’ daar soms rond, wat reuring geeft. Het heeft haar enorm geholpen bij het thuis voelen op haar nieuwe stek. Ook helpt ze mee met het rondbrengen van de koffie. Martine, Daniël en het team kijken samen met haar wat goed bij haar past.
Nu mijn moeder in Fidesta Sinnemahuys woont merk ik pas dat er een last van mijn schouders is gevallen. Ook al ging het thuis nog relatief goed, toch had ik altijd zorgen om haar. Ik ben blij en opgelucht dat ze het zo naar de zin heeft. Eerst belde ik iedere dag met haar. Het zegt genoeg dat ze nu tegen me zegt “Je hoeft me niet elke dag meer te bellen hoor”.
"Ik heb hier mijn eigen spullen om me heen"
’s Avonds eet ik warm met de andere bewoners in de huiskamer. Dat vind ik wel gezellig. Sowieso vind ik het prettig om andere mensen om me heen te hebben. En ze zijn hier ook zo aardig voor me.”