“Mijn moeder was al een paar jaar dementerend, maar samen met mijn vader rooiden ze het nog heel aardig. Nadat mijn vader overleed had ze steeds een beetje meer zorg nodig. Maar meer nog voelde ze zich vaak alleen en het viel niet mee om de dag goed door te komen. Dat wij regelmatig langskwamen deed daar niets aan af. Toch wilde ze in haar eigen huis blijven wonen. Totdat ze in de krant een artikel over Fidesta Sinnemahuys las. “Dêr wol ik wol hinne, dat lyket my wol wat”.
Ondertussen woont ze er alweer een tijdje. Ook al had ze er gelijk zin in, ze heeft wel moeten wennen. Wat wil je als je na ruim dertig jaar naar een andere plek gaat. Na een aantal weken vond ze haar draai. Ze geniet vooral van de gezamenlijke huiskamer, ze vindt het er gezellig en het geeft haar structuur in de dag. Ook de kinderen van Martine en Daniël ‘zwerven’ daar soms rond, wat reuring geeft. Het heeft haar enorm geholpen bij het thuis voelen op haar nieuwe stek. Ook helpt ze mee met het rondbrengen van de koffie. Martine, Daniël en het team kijken samen met haar wat goed bij haar past.
Nu mijn moeder in Fidesta Sinnemahuys woont merk ik pas dat er een last van mijn schouders is gevallen. Ook al ging het thuis nog relatief goed, toch had ik altijd zorgen om haar. Ik ben blij en opgelucht dat ze het zo naar de zin heeft. Eerst belde ik iedere dag met haar. Het zegt genoeg dat ze nu tegen me zegt “Je hoeft me niet elke dag meer te bellen hoor”.

De moeder van Anja Meurders-Faber woont in Fidesta Sinnemahuys.

“Mijn vader kon na een operatie niet meer terug naar zijn eigen huis. Het huis was niet geschikt voor de benodigde aanpassingen. Hij is geboren en getogen in Dronryp, dus voor hem is Fidesta Sinnemahuys een uitkomst. Hij woont hier zelfstandig in z’n appartement en hij heeft alle vrijheid om te doen en te laten wat hij wil, dat is wat bij hem past. Toch is het wel fijn dat er nu goed op hem wordt gelet. Thuis at hij niet goed meer en ook z’n medicatie nam hij niet altijd.
Toen hij nog in z’n eigen huis woonde ging ik bijna elke dag wel even bij hem lang. Ik moet toch maar even kijken, dacht ik dan. Dat kan ik nu meer loslaten, dat ontzorgt mij enorm. 

Mijn vader is een man van de gezelligheid, die vindt hij hier vooral in de gezamenlijke huiskamer. Daar wordt bijvoorbeeld – voor wie dat wil – met elkaar gegeten. ’s Avonds is dat om half 6, maar vaak gaat hij er al om 4 uur naartoe. Even een borreltje, wat kletsen en dan na het eten weer terug naar zijn eigen appartement. Het is een mooi moment op de dag waar hij in korte tijd aan gehecht is geraakt.  

Wat ook prettig is: ik kan op afstand meekijken via Caren, een digitale omgeving waar de medewerkers relevante informatie inzetten. Natuurlijk krijg ik veel van mijn vader zelf te horen, maar dit is wel handig, vooral voor praktische zaken.”

De vader van Astrid Wobbes woont in Fidesta Sinnemahuys.