Dochter Metty vertelt dat haar moeder thuis toenemend verward was, soms vergat te eten of spulletjes kwijt was. Ook vereenzaamde ze. “Wat een verschil met nu. Ze eet weer lekker, is aangekomen en ziet er nu weer goed uit. Ook de onrust is grotendeels weg. En als ze toch een keer onrustig is, dan komt Annemieke of één van de medewerkers even bij haar zitten voor een praatje. Daar wordt ze rustig van. Maar het belangrijkste is: mijn moeder straalt weer. Ze zit graag in de gezamenlijke huiskamer, het is er gezellig en ze heeft aanspraak. Er is altijd iemand in de buurt als er iets is, ook ’s nachts. Alleen het idee al, geeft haar rust. En mij ook.”

“Moaier kin ik net krije”, zegt mevrouw Kempenaar. “Het is hier buiten ook zo mooi. Als het goed weer is, maak ik elke dag een mooie wandeling. Ik vond het spannend om te verhuizen, maar ik ben zo blij dat ik de stap heb gezet. Mijn twee kinderen komen vaak bij me op bezoek, dat vind ik gezellig. Ik ben heel zuinig op ze.”
Volgens Metty was haar moeder vooral bang dat ze haar vrijheid kwijt zou zijn. “Maar dat is beslist niet zo. Ze kiest bijvoorbeeld zelf wanneer ze naar de huiskamer gaat of waar ze eet. Soms is dit in haar eigen appartement, soms in de huiskamer. Ze is vrij om haar eigen keuzes te maken. Annemieke, Geert en de medewerkers luisteren goed naar haar en ze zijn allemaal even vriendelijk. Al met al zie ik dat mijn moeder er wel bij vaart dat ze hier is.”

Mevrouw Kempenaar woont bij Fidesta Noflik Wenje. 

“Mijn man woont in een mooi appartement in Fidesta Noflik Wenje, met zijn eigen spullen om hem heen. Twee keer per week ben ik bij hem. Als het een beetje kan gaan we naar buiten. Je kunt hier prachtig wandelen. Daar genieten we beide van.
Thuis ging het niet langer. Mijn man is dementerend en ik was alleen nog maar aan het zorgen. Het was zo dubbel: natuurlijk wist ik dat ik hem moest laten gaan, maar heel je hart zegt dat je dat niet wilt. Hij is en blijft mijn man. Ondertussen ben ik eraan gewend, het is beter zo. Ik kan nu weer doen en laten wat ik wil, maar het dubbele gevoel blijft. En als het dan toch niet anders kan: hij woont in Fidesta Noflik Wenje op een bijzonder fijne plek, wat ook mij heel goed doet. En met Geert en Annemieke hadden we het niet beter kunnen krijgen. Ze zorgen samen met de medewerkers en de vrijwilligers zo goed voor hem. Ook al gaat mijn man nu achteruit, hij heeft het hier reuze naar de zin, dat merk ik aan alles. Ook vindt hij het fijn als zijn vrienden en onze kinderen op bezoek komen. Hij zoekt vaak gezelschap en zit in de gezamenlijke huiskamer of in een knus zitje op de gang. En niks moet, alles mag bij wijze van spreken. Ik moedig zelfs andere mensen - die in eenzelfde situatie zitten - aan om ook de stap naar Fidesta Noflik Wenje te zetten.”

De man van Alie Bakema woont in Fidesta Noflik Wenje.