We laten graag bewoners en hun familie over hun ervaringen vertellen. Het kan u helpen om een beter beeld te krijgen van het wonen in een Fidesta huis. Alle ervaringen leest u hier
Ook zijn we aangesloten bij ZorgkaartNederland, een onafhankelijke website waar mensen hun ervaringen met de zorg delen. De waarderingen over de Fidesta huizen leest u hier

Fidesta Stienzerhiem

"Het is fijn dat ik weer gewoon haar dochter kan zijn, de dagelijkse zorgen zijn weg"

De moeder van Tineke Krol-van der Meij woont in Fidesta Stienzerhiem.
 
“Mem kon niet meer goed voor zichzelf zorgen. Ze was slecht ter been en ook geestelijk werd het minder. Ze heeft het in Fidesta Stienzerhiem zo naar de zin. Hier wonen is een uitkomst voor haar, ze is een stuk opgeknapt. Thuis vereenzaamde ze, hier wordt er om haar gedacht, ze heeft aanspraak, er is “even tiid foar in praatsje” en ze betrekken haar bij de dagelijkse dingen. De sfeer is huiselijk en warm. Het is lang geleden dat ik mem zo fleurig heb gezien. Eerder belde ze twee tot drie keer per dag. Dat doet ze niet meer.  Het is fijn dat ik weer gewoon haar dochter kan zijn, de dagelijkse zorgen zijn weg."
Fidesta Stienzerhiem

"De tiid hald gjin skoft, stjoer mar in Tikkie!"

Lees wat Petra Dol, zorgonderneemster Fidesta Stienzerhiem, ziet veranderen bij haar bewoners.

Toen ik ruim 5 jaar geleden startte met Fidesta Stienzerhiem hadden onze bewoners uiteraard wel gehoord van computers , internet en mobiele telefoons maar was het voor de meesten een ver-van-mijn-bed show.  Het is natuurlijk ook zo dat alles wat nieuw is niet zo makkelijk meer beklijft als je ouder wordt. Zo had een enkeling ooit een computer cursus gevolgd maar had dat heel wat voeten in de aarde gehad om het eigen te maken.  

Zo kwam er twee jaar geleden een echtpaar bij ons wonen waarvan de man 2 boeken had geschreven over zijn memoires. De derde is nu in de maak. Dit alles vanaf zijn laptop. Regelmatig zit hij hier achter om alles wat hij meemaakt vast te leggen. Zijn agenda heeft hierbij een belangrijke rol want daar zet hij zijn aantekeningen in. Het is mooi om te zien dat hij hier zo’n plezier aan beleeft.

Weer een andere bewoonster kwam drie jaar geleden bij ons wonen. Deze stap heeft deze dame helemaal zelf geregeld. Ze stond gewoon op de stoep en binnen twee weken was het tussen ons beklonken. Eigen regie voorop, prachtig! Met haar kregen we weer iemand erbij die aardig mee was gegaan met de tijd. Zo zit zij dagelijks achter haar laptop. Ze stuurt mails (in het Fries!) houdt zelf haar bankzaken in de gaten en besteld graag van alles en nog wat online. Pakketjes zijn in 9 van de 10 gevallen voor haar. Ze is dan ook altijd erg leuk gekleed! 

Onlangs is er een echtpaar bij ons komen wonen. Beiden hebben ze een mobiele telefoon. Hiermee versturen ze foto’s en hebben ze regelmatig via Whatsapp contact met hun kinderen en kleinkinderen. Ook onze Facebook pagina wordt op de voet gevolgd. Toen ik laatst een boodschap voor ze had gedaan waarbij ik had voorgeschoten zei meneer tegen mij; stjoer mar in Tikkie! Toen realiseerde ik mij weer hoeveel er veranderd is in de afgelopen jaren en hoe leuk het is om te zien dat ook onze huidige bewoners hier steeds meer in mee gaan.

Ben benieuwd hoelang het duurt voor er tegen me wordt gezegd; ik heb net een Snapchat verstuurd!

 

Fidesta Stienzerhiem

"Ik ha it hjir poerbêst"

Feikje Brouwer woont sinds vorig jaar in Fidesta Stienzerhiem.
 
Ze verliet na 42,5 jaar haar vertrouwde stek in Britsum. “Ik ha it hjir poerbëst”, zegt ze opgewekt, maar het was wel wennen. “Het besef dat ik niet meer terugkom in Britsum, daar heb ik het wel moeilijk mee gehad.” Lichamelijke ongemakken deden mevrouw Brouwer doen besluiten om te verhuizen. “Ik vertrouwde mezelf thuis niet meer, maar ik ben te goed voor een verpleeghuis. Het idee dat er altijd iemand snel bij me kan zijn, geeft rust. Ik ben hier niet alleen.”
Op bijzondere dagen eet Feikje Brouwer mee met de groep, maar meestal eet ze in haar eigen appartement. Ze doet wel vaak mee aan de activiteiten die worden georganiseerd. “Ek al komme der noch in soad minsken by my op besite, ik fyn it fijn dat ik de gesellichheid sa tichtby ha. Ik wie went om myn eigen beantsjes te dopjen en dat kin hjir noch hieltyd.”